خوزنا : راهكارهاي ايجاد دلبستگي ايمن بين كودك و مادر
سه شنبه، 25 مرداد 1401 - 15:33 کد خبر:148968
يك مشاور كودك و نوجوان با بيان اينكه وابستگي كودك به مادر از لحظه تولد آغاز مي‌شود راهكارهاي ايجاد يك دلبستگي ايمن و صحيح را بين كودك و مادر تشريح كرد.
دكتر سميه نكويي روز سه‌شنبه در گفت و گو با خبرنگار ايرنا بيان كرد: وابستگي كودك به مادر از لحظه تولد، نخستين وابستگي او در اين دنياست اما دلبستگي كودك به مادر از حدود ۶ تا هشت ماهگي تا ۲ سالگي است؛ در اين مرحله دلبستگي به مادر يا مراقب اصلي آشكار است و كودك پس از جدا شدن از مادر يا مراقب اصلي، اضطراب جدايي نشان مي‌دهد اما شدت اين نگراني و اضطراب جدايي، به خلق و خوي كودك، موقعيتي كه در آن كودك از مادر يا مراقب اصلي خود جدا مي‌شود و يا برخي عوامل بستگي دارد.
وي افزود: اگر دلبستگي كودك به نحو مطلوبي شكل بگيرد در پايان سال دوم رشد سريع ذهني و زباني به كودكان نوپا امكان مي‌دهد تا از برخي از عوامل اثر گذار بر رفت و آمد والدين آگاه شده و برگشت او را پيش بيني كنند در نتيجه اضطراب كاهش مي يابد.
نكويي ادامه داد: در اين سن كودكان صحبت با مادر يا مراقب اصلي را آغاز و براي تغيير دادن هدف‌هاي او از خواهش و ترغيب استفاده مي‌كنند و كم كم كودكان ارتباط عاطفي عميق تر و بادوامتري با مادر يا مراقب اصلي خود برقرار كرده تا در غياب او از آن به عنوان تكيه گاهي امن استفاده كنند.
اين مشاور كودك و نوجوان گفت: اين تصوير از مادر يا مراقب اصلي تبديل به يك الگوي واقعي دروني در ذهن كودك شده و تبديل به بخش مهمي از شخصيت او مي‌شود.
وي اضافه كرد: اين الگو بر روي تمام روابط صميمانه بعدي او تاثير مي‌گذارد و كودك اين الگوي دروني را به روابط صميمانه بعدي خود تعميم مي‌دهد.
نكويي بيان كرد: دليل اين دلبستگي خصوصيات وراثتي كودك، سبك دلبستگي مادر، شرايط خانوادگي، نوع مهدكودكي كه كودك به آن سپرده مي‌شود، روابط زناشويي والدين و عوامل استرس زاي محيطي است.
اين مشاور كودك و نوجوان ادامه داد: اگر دلبستگي كودك به صورت ايمن شكل بگيرد(مادر يا مراقب اصلي به موقع به نيازهاي كودك پاسخ دهند، ارتباط جسماني و عاطفي مناسب و به اندازه با كودك برقرار كنند)،كودك در ذهنش تصويري مناسب از رابطه خودش با مادر يا مراقب اصلي ايجاد مي‌كند كه اين تصوير ذهني را به عنوان تكيه گاهي امن استفاده مي‌كند و از وابستگي بيش از حد كودك جلوگيري خواهد شد.
وي با اشاره به اينكه در صورت ايجاد وابستگي بايد به سن كودك توجه كنيم بيان كرد: ۲ سال نخست زندگي كودك بسيار مهم و حياتي است و ايجاد دلبستگي امن باعث استقلال و آرامش وي مي‌شود اما تنها تكيه كردن بر ۲ سال اول كافي نيست و به اين صورت نيست كه اگر ۲ سال نخست دلبستگي كودك به صورت امن و مطلوب شكل گرفت، پس از آن او را به حال خود رها كنيم.
نكويي گفت: والديني كه نه تنها در نوباوگي بلكه در سال هاي بعدي نيز به صورت محبت آميز به كودك رسيدگي مي‌كنند به جنبه هاي متعدد رشد كودك از جمله خودپنداره مطمئنتر، آگاهي هيجاني پيشرفته‌تر، روابط مطلوبتر با معلمان و همسالان، احساس مسووليت اخلاقي قوي‌تر و انگيزه بيشتر براي موفق شدن در مدرسه اهميت مي‌دهند و در مقابل فرزندان والديني كه به صورت بي عاطفه نسبت به فرزندشان واكنش نشان مي‌دهند در معرض خطر انواع مشكلات رشدي قرار دارند.
اين مشاور كودك و نوجوان افزود: چون دلبستگي اصلي كودك نسبت به مادر است پس به طور قطع جدايي از مادر كه منبع اصلي دلبستگي و حمايت از اوست برايش ناراحت كننده تر و آزاردهنده تر است.
وي ادامه داد: براي كودك مهم نيست يا اينكه اهميت كمتري دارد كه از خاله، عمو، عمه، مربي مهد يا سايران جدا شود زيرا آنها منبع اصلي دلبستگي او نيستند؛ وي به راحتي مي‌تواند زماني كوتاه يا طولاني را در كنار آنها باشد و بعد به راحتي از آنها جدا شود ولي به اين دليل كه رابطه با مادر از اهميت بيشتري برخوردار است كودك هنگام جدايي، اضطراب نشان مي‌دهد.
نكويي گفت: در صورتي كه دلبستگي كودك به صورت امن شكل گيرد و نيازهاي جسماني و رواني وي به موقع و به نحو احسن برآورده شود، به كودك استقلال و آزادي عمل براي كاوش محيط داده شود و تا اندازه‌اي جدايي از مادر را نيز تجربه كند ( زيرا چسبيدن بيش از حد به مادر هم مانع رشد استقلال در كودك مي‌شود)، جدايي‌هاي چند ساعته براي كودك بالاي ۲ سال خيلي راحتتر انجام مي‌شود.
وي افزود: كودك پس از ۲ سالگي مي‌تواند براي چند ساعت در مهد كودك بماند در عين حال دلبستگي امني نسبت به مادر داشته باشد.