نهم ربيع‌الاول سال 260 ه.ق، برابر با آغاز امامت حضرت مهدي(عج) امام بزرگ و اميد مستضعفان جهان است. او خواهد آمد و جهان را از عدل و داد پر خواهد كرد، همان‏گونه كه از ظلم و جور، پر شده است. شيعيان، اين روز را به عنوان عيد، جشن مي‏‌گيرند و در آن به شادماني و عبادت مي‏‌پردازند.

به گزارش خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، نهم ربيع الاول، نه تنها نخستين روز امامت امام عصر(ع) است، بلكه آغاز دوره‌اي حياتي و مهم در تاريخ شيعه نيز به شمار مي‌آيد، از آنچه كه در هيچ دوره‌اي زمين از حجت خدا خالي نيست پس از شهادت امام حسن عسكري (ع) بر اساس اسناد موجود در منابع فقهي و روايي فرزند خردسال آن امام همام در حالي كه مردم نگران امامت آخرين خليفه رسول خدا پس از امام عسكري(ع) بودند با كنار زدن عموي خود بر جنازه و پيكر پاك پدر گرامي خويش نماز ميت خواند و با آشكار شدن در مقابل ديدگان و انظار عمومي توجه بشريت را به باقيمانده حسين بن علي (ع) از سلسله ائمه معصومين جلب نمود و تمام انتظارات را برطرف نموده، بارقه اميد را به قلوب و چشمان رمق گرفته جهانيان دميد كه زمين پر از عدل و قسط خواهد شد گرچه تحقق آن نيازمند به طول دوران غيبت صغري و كبري باشد. به همين مناسبت به مختصري از مسائل پيرامون مسئله امامت مي‌پردازيم:

آغاز امامت امام زمان(عج)، زماني براي شادي منتظران

بر اساس تعاليم اسلامي يكي از وظايف مهم هر مسلمان، انتظار ظهور حضرت قائم(عج) است؛ انتظار تحقق وعده الهي بر حاكميت صالحان و تشكيل دولت اهل بيت رسول خدا(ص) است. اما آيا هيچ مي‏‌دانيد كه پاداش اين انتظار چيست و چه ثمري براي منتظران دارد؟ براي منتظران زمان غيبت همين پاداش بس كه نام آنها در زمره ياران امام عصر(عج)، و از جمله كساني ثبت‏ شود كه آن حضرت را به هنگام ظهور همراهي مي‏‌كنند.

فلسفه غيبت

امام صادق(ع) فرمود: "موضوع غيبت سري است از اسرار خداوند و غيبي است از غيوب الهي، چون خدا را حكيم مي‌دانيم بايد اعتراف كنيم كه كارهايش از روي حكمت صادر مي‌شود؛ گرچه تفصيلش براي ما مجهول باشد.

از اين حديث به خوبي آشكار مي‌شود كه علت و فلسفه اصلي غيبت، جزء اسرار الهي است و جز ائمه اطهار(ع) كسي نمي‌داند؛ آنها هم مأذون به بازگو كردن آن نبودند. ولي در پاره‌اي از روايات بعضي از حكمت‌هاي آن بيان شده كه به آنها اشاره مي‌كنيم.

غيبت امام مهدي(عج) سري از اسرار الهي است كه فلسفه اصلي آن بر بندگان مخفي و پوشيده است و تنها بعد از ظهور حضرت روشن خواهد شد.

آزمايش و غربال انسان‌هاي صالح

گروهي كه ايمان محكمي ندارند باطنشان ظاهر مي‌شود و كساني كه ايمان در اعماق دلشان ريشه كرده به واسطه انتظار فرج، صبر بر شدايد و ايمان به غيبت، ارزششان معلوم مي‌گردد.

امام موسي بن جعفر(ع) مي‌فرمايد: "براي صاحب الامر ناچار غيبتي خواهد بود، به طوري كه گروهي از مومنين از عقيده برمي‌گردند. خدا به وسيله غيبت، بندگانش را امتحان مي‌كند."

حفظ جان امام مهدي (عج)

پيامبر اكرم(ص) و ائمه اطهار(ع) بارها به مردم گوشزد كرده بودند كه دستگاه ظلم و ستم عاقبت به دست مهدي موعود(عج) برچيده مي‌شود و كاخ‌هاي بيدادگري را واژگون خواهد كرد وجود مقدس امام زمان(عج) همواره مورد توجه دو گروه قرار مي‌گرفت.

يكي مظلومان و ستمديدگان كه متاسفانه هميشه عده آنان زياد بوده و هست. آنان به قصد تظلم و اميد حمايت و دفاع دور وجود امام زمان(عج) جمع شده تقاضاي نهضت و دفاع مي‌كردند و هميشه عده زيادي اطراف امام(ع) را احاطه كرده و انقلاب و غوغايي برپا بود.

گروه دوم زورگويان و ستمكاران خونخوار كه بر ملت محروم تسلط يافته و در راه رسيدن به منافع شخصي و حفظ مقام خويش از هيچ عمل زشتي پروا ندارند و حاضرند تمام ملت را فداي مقام خود كنند.

اين گروه چون وجود مقدس امام مهدي(عج) را سد راه منافع و مقاصد شوم خود مي‌ديدند ناچار بودند وجود مقدس آن جناب را از ميان بردارند و خودشان را از اين خطر بزرگ برهانند. در اين تصميم اساسي با هم متحد شده تا قطع ريشه عدالت و دادخواهي هرگز از پاي نمي‌نشستند و خداوند حكيم به وسيله غيبت امام دوازدهم(عج) جانش را از شر دشمنان حفظ نموده است.

آمادگي پذيرش جهاني

براي ظهور امام مهدي(عج) به عنوان خاتم الاوصيا و منجي بشريت و تحقق يك انقلاب همه جانبه در سطح جهان، علاوه بر وجود رهبري شايسته، قطعاً زمينه و آمادگي جهاني نيز لازم است؛ بنابراين مي‌توان فقدان آمادگي جهان را يكي از فلسفه‌ها و حكمت‌هاي غيبت امام مهدي(عج) برشمرد.

غيبت امام زمان، يك سنت الهي

اساساً مساله غيبت در گفتار معصومين(ع) به عنوان يك سنت الهي مطرح شده است كه در ميان انبياء پيشين و اوصياي آنها معمول بوده است.

بنابر روايات، صالح پيامبر در سن پيري از ميان قومش غايب شد و غيبت او مدتي به طول انجاميد. به طوريكه چون به ميان قومش بازگشت وي را نشناختند.

موسي(ع) نيز مدتي غايب بود و در طي اين مدت بني اسراييل در حيرت و سرگرداني و رنج بسيار به سر مي‌بردند تا بار ديگر موسي(ع) به نزد آنها بازگشت. چنين غيبت‌هايي درباره حضرت يونس، يوسف و برخي ديگر از پيامبران نيز ذكر شده است. بنابراين مساله به مانند سنت جاريه‌اي تلقي شده است كه در باره امام زمان(عج) در امت خاتم الانبيا نيز مصداق پيدا مي‌كند.

در آخر، ذكر يك نكته ضروري است و آن اينكه دانش بشري براي كشف بسياري از امور يارا نيست و توان فهم آنها را ندارد.

بسياري از اسرار نظام خلقت هنوز براي ما مجهول است و خداوند متعال كه در گفتارش جاي هيچ شك و ترديدي نيست در كتاب خود از اين موضوع اين چنين خبر داده است: " و از دانش تنها مقدار بسيار كمي به شما داده شده است و همچنين امام صادق(ع) درباره علت غيبت امام مهدي(عج) مي‌فرمايند: " بي گمان براي قائم آل محمد غيبتي است كه بطلان خواهان در آن شك مي‌كنند."

"سپس از آن حضرت سوال شد چرا آن حضرت غيبت مي‌كنند؟ ايشان جواب دادند: " براي امري كه ما اجازه بيان آن را براي شما نداريم."

آخرين مطلب در موضوع نهم ربيع الاول پرهيز از حاشيه پردازي‌ها و اختلاف افكني در جوامع اسلامي است. نهم ربيع الاول بايد به عنوان سرآغاز اولين روز امامت حضرت مهدي مورد بررسي باشد و مراسم متعدد قرآني و جلسات وحدتي و كارگاهي برگزار گردد و در تمام كشورهاي اسلامي به ويژه ايران بايد بدون پرداختن به موضوعات فرعي و اختلاف انگيز به بحث مهم مهدويت پرداخته شود.

منابع:

مصباح كفعمي ج2 ص533 – بحارالانوار ج50ص335

مسارالشيعه ص28-29

روايت معتبر محمد بن حسين: كمال الدين شيخ صدوق ج2ص473

النعماني، محمدبن ابراهيم‏بن جعفر، كتاب الغيبة، ص‏200، ج‏16/ المجلسي، محمدباقر، بحارالانوار، ج‏52، ص‏140