خوزنا : انتخابات؛ رقابت برنامه‌ها يا مخاصمه سليقه‌ها؟!
چهارشنبه، 27 اردیبهشت 1396 - 01:48 کد خبر:64092
اين فعال سياسي اصلاح طلب با بيان اينكه در فضاي گفتماني فعلي ايران، حتي اگر قوي ترين افراد هم در انتخابات حضور يابند و به رياست جمهوري برسند، تحول خاصي در كشور روي نمي دهد، تصريح كرد: به همين دليل است كه مي بينيد در ايران، هم روساي دولت ها از شرايط كشور ناراضي اند و هم مردم معتقدند كه كارها به درستي پيش نمي رود. اين وضعيت ناشي از شرايط گفتماني است كه بر كشور حاكم است.

خوزنا:
عضو حزب اعتماد ملي كفت: در ايران، هم روساي دولت ها از شرايط كشور ناراضي اند و هم مردم معتقدند كه كارها به درستي پيش نمي رود. اين وضعيت ناشي از شرايط گفتماني است كه بر كشور حاكم است.

 


«جواد اطاعت» فعال سياسي اصلاح طلب و مدرس دانشگاه در گفت و گو با «تابناك» در مورد اينكه آيا انتخابات ايران هم در مقاطعي حالت رفراندم به خود مي گيرد يا نه؟ اظهار كرد: انتخابات در ايران هم مشابه ديگر كشورهاست، با اين تفاوت كه براي رقابت سياسي در ايران  شوراي نگهبان هم به عنوان يك فيلتر نظارتي نقش ايفا مي كند. لذا انتخابات صرفا بين كساني كه در بين مردم امكان راي آوري داشته يا توان بالاتري براي اداره كشور دارند، نيست.

 


اين استاد دانشگاه تصريح كرد: البته در ايران بيش از آنكه انتخابات جنبه ايجابي داشته باشد، جنبه سلبي دارد. در خرداد 76، تير84 و خرداد 92 نمونه هايي از آن است. اين موضوع در كشورهاي توسعه يافته هم رخ مي دهد، آنچه در يكشنبه 17 ارديبهشت در فرانسه رخ داد نمونه بارزي از انتخاب سلبي در اين كشور بود. مردم فرانسه از ترس رهبر جبهه ملي يعني خانم لوپن به ايمانوئل مكرون راي دادند.

 


 وي افزود: چون مردم از وضع موجود رضايت ندارند به نامزدهايي كه بتوانند، خود را به عنوان مخالف وضع موجود و سمبل تغيير وضع موجود به مردم معرفي كنند، با اقبال عمومي مواجه مي شوند. سومين نكته اينكه در كشورهايي كه از نظر سياسي تا حدودي بسته عمل مي كنند، انتخابات فرصتي براي ابراز مخالفت با سياست هاي حاكم هم خواهد بود.

 


اطاعت در پاسخ  به سوال ديگري مبني بر اينكه آيا در انتخابات ايران افراد تاثيرگذارند يا جريانهاي سياسي؟ گفت: هم افراد و هم جريان ها حضور دارند، اما نه به اين معنا كه جريان ها يا افراد صاحب برنامه و سبك باشند. اساسا در غياب سبك يا برنامه است كه نامزدهاي انتخابات عموما «اين هماني» (تاتولوژيك) بحث مي كنند. يعني در موسم انتخابات حرف هايي را بر زبان مي آورند كه مردم دوست دارند بشنوند.

 


وي ادامه داد:  نامزدها آرمان هاي خود يا آنچه دوست دارند در كشور اتفاق بيفتد را بيان مي كنند، اما درباره چگونگي و چرايي تحقق آن آرمان ها بحث نمي كنند و برنامه ارائه نمي دهند . به عنوان مثال مي گويند كه صنعت گردشگري بايد رونق پيدا كند تا شغل ايجاد شود. اما نمي گويند كه اين هدف در چه شرايطي و چگونه محقق مي شود؟

 


اين فعال سياسي اصلاح طلب با بيان اينكه در فضاي گفتماني فعلي ايران، حتي اگر قوي ترين افراد هم در انتخابات حضور يابند و به رياست جمهوري برسند، تحول خاصي در كشور روي نمي دهد، تصريح كرد: به همين دليل است كه مي بينيد در ايران، هم روساي دولت ها از شرايط كشور ناراضي اند و هم مردم معتقدند كه كارها به درستي پيش نمي رود. اين وضعيت ناشي از شرايط گفتماني است كه بر كشور حاكم است.

 


وي ادامه داد: در همان مثالي كه بيان كردم، شما نمي توانيد از يك طرف طرفدار رونق گردشگري باشيد و بخواهيد از اين طريق سالانه 25 ميليارد دلار درآمد كسب كنيد، زيرا اساسا گفتمان فرهنگي ايران گردشگرپذير نيست. زيرا 37 سال پس از انقلاب و استقرار نظام سياسي، هنوز كساني هستند كه به كنسولگري عربستان در مشهد يا سفارت اين كشور در تهران حمله مي كنند. اين اقدامات، ممكن بود در اوايل انقلاب طبيعي به نظر برسد، اما با گذشت چهار دهه از استقرار نظام سياسي، ديگر پذيرفتني نيست و موضوعيت ندارد. بنابراين، در چنين شرايط گفتماني، آن وعده ها و آرمان ها نيز امكان تحقق ندارد.

 


 وي افزود:در انتخابات اخير امريكا كه به پيروزي ترامپ منجر شد، به نظر نمي رسيد كه ما شاهد نزاع برنامه ها بوديم، بلكه بيشتر نزاع افراد و چهره ها به نظر مي رسيد.

 


اطاعت در پاسخ به اين سوال كه مردم ايران سلايق را انتخاب مي كنند با برنامه ها را اظهار كرد: عموما اين طوري است كه سلايق را انتخاب مي كنيم نه برنامه ها را. پيامد آن نيز، وجود فقر، بيكاري، تورم و شكاف طبقاتي در كشور است؛ اينكه روز به روز كشور ما ضعيف تر شده و هزينه اداره كشور بيشتر مي شود و در نهايت ناكارآمدي افزايش مي يابد.  

 

وي در بخشي ديگر از اين گفتگو دليل مخاصمه سليقه ها در انتخابات به جاي رقابت برنامه ها و روش ها  را عملكرد ناصحيح همه گروه ها دانست و گفت: در اين زمينه همه جريان هاي سياسي ايران مقصر هستند. هنگام حضور در مجلس ششم، معتقد بودم كه اگر قرار است با امريكا مذاكره كنيم، نخست بايد در داخل با موتلفه مذاكره كنيم تا بتوانيم در برخي موضوعات اساسي با رقيب داخلي خود به تفاهم برسيم. در مرحله بعد يا تركيبي از جناح هاي سياسي باغرب و يا امريكا مذاكره كنيم، يا يك جريان سياسي با موافقت ساير جريان ها اين كار را انجام دهد. اما اكنون مي بينيد كه مذاكره با امريكا به وجه المصالحه دعواهاي داخلي تبديل شده و در اين شرايط تنها منافع ملي است كه قرباني مي شود.

 


عضو حزب اعتماد ملي با بيان اينكه در ايران،ما با انتظارات و مطالبات عمومي انباشته مردم مواجه هستيم كه طي سالها به آن پاسخ داده نشده است افزود: مردم نمي توانند صبر كنند كه در يك پروسه طولاني مدت اهداف ملي محقق شود.آنها مي خواهند در كوتاه مدت به نتيجه برسند. زيرا مردم در دوران هاي مختلف ديده اند كه باوجود مهيا بودن برخي شرايط و امكانات به اهداف خود نرسيده اند، به همين دليل مي خواهند در كوتاه مدت به اهداف خود دست يابند. اما چون چنين چيزي ممكن نيست، يا به صورتي بسيار سريع در عرصه سياست داخلي حضور مي يابند و سريع هم عقب نشيني مي كنند. اين حضور و انزوا باعث شده كه فرايند توسعه در ايران خطي و تكاملي نبوده و از يك مسير غيرخطي برخودار باشد.