دكتر مويد علويان با بيان اينكه هپاتيت E نوعي بيماري ويروسي منتقله از طريق آبهاي آلوده است، گفت: اين بيماري بيشتر به صورت همهگيري(اپيدمي) و يا تكگير در شبه قاره هند، آسياي مركزي، جنوب شرقي آفريقا و مكزيك رخ ميدهد. بايد توجه كرد كه اين بيماري در منطقه خاورميانه نيز در كشورهايي چون ايران، عراق، كردستان، افغانستان و پاكستان گزارش شده است. در آفريقا نيز همه گيريهايي از الجزاير، مصر ، سودان، سومالي و اتيوپي گزارش شده است.
وي با بيان اينكه اغلب اين همهگيريها در ارتباط با آلودگي شديد آبهاي آشاميدني با مدفوع انسان وحيوانات بوده است كه معمولا طي فصل بارندگي و يا بعد از به راهافتادن سيل به وقوع پيوسته است،اظهاركرد: راه انتقال اين ويروس رودهاي است و اولين بار در سال ۱۹۵۵ در هندوستان يك همهگيري( اپيدمي) از اين بيماري گزارش شده است. در ابتدا به آن هپاتيت رودهاي ميگفتند و آزمايشهاي هپاتيت A و B در آنها منفي بود. اين ويروس برخلاف هپاتيت B و C كه از راه خوني منتقل ميشوند، از راه دهاني- مدفوعي منتقل ميشود و سبب التهاب كبد خواهد شد.
علويان با بيان اينكه ويروس هپاتيت E داراي چهار نوع ژنوتيپ انساني است،گفت: ژنوتيپ ۱ دركشورهاي در حال توسعه مثل آسيا و آفريقا باعث اپيدمي ميشود و ژنوتيپ ۲ درمكزيك و آفريقا، ژنوتيپ ۳ به صورت تك گير در سراسر دنيا و در خوكهاي اروپا وژاپن و ژنوتيپ ۴ به طور اخص در آسيا ديده ميشود. بايد توجه كرد كه هپاتيت E در كشورهاي در حال توسعه آسيا ، خاورميانه و شمال آفريقا يك مشكل بهداشتي مهم است. بيماري در اين نواحي به صورت همه گيري ديده ميشود و در كشورهاي توسعه يافته مثل آمريكا و اروپاي غربي به صورت تك گير بروز مييابد.
وي همچنين اظهار كرد: آخرين همهگيري هپاتيت E در ايران در سال ۱۳۷۰ دركرمانشاه رخ داد. در عين حال مواردي از همهگيري اين بيماري از شمال بغداد هنگام جنگ عراق گزارش شده است. بيشترين موارد گزارش شده در كشورهاي صنعتي و توسعه يافته مربوط به مسافريني است كه از مناطق آلودگي بازگشتهاند. بايد توجه كرد كه اين بيماري در كودكان بسيار نادر است و بيشتر در بالغين جوان ديده ميشود.