خوزنا : جانبازان بنياد كجاي مملكت هستند؟
چهارشنبه، 26 دی 1397 - 10:11 کد خبر:81835

بادقت بخونيد ببينيد جانبازان بنياد كجاي مملكت هستند

فهم درستي در مسئولين و جامعه وجود ندارد



برخي فكر مي كنند صحبت از دو حقوق براي جانبازان حالت اشتغال يا وظيفه بگير زياده طلبي است و اينان به دنبال زندگي اشرافي هستند ، اما از واقعيت دو حقوق بي خبرند و فقط اين عنوان آنان را به اشتباه مي اندازد. دو نكته حائز اهيمت است كه به آن مي پردازيم:
1- حقوق حالت اشتغال كه بنياد به جانبازان حالت اشتغال مي دهد حتي از اضافه كار مديران بنياد هم كمتر است . يك جانباز كه دو چشم و دو پاي خود را براي انقلاب هديه كرده است و ساير عوارض جسمي هم در او بروز كرده و رزو به روز تشديد مي شود، حكم حالت اشتغال او زير دو ميليون و پانصد هزار تومان است . در حاليكه برخي مديران بنياد دريافتي بالاي پانزده ميليون تومان دارند و مديران ساير سازمانها هم بيش از اين دريافتي دارند. نكته ديگر اين است كه اين دريافتي براي جانبازي با اين وضعيت جسمي در طول سال ثابت است و در اين دريافتي اضافه كار ،‌ بهره وري ،  هديه ايام خاص ،‌پاداش ،‌حق ماموريت ، كارانه و ... وجود ندارد در حاليكه بخش عمده دريافتي كاركنان همين موارد است . البته از مديران بايد بگذريم كه تافته جدا بافته اند و شرايط خاص دارند و قابل قياس با دريافتي جانبازان حالت اشتغال نيستند.
2- اشتغال براي يك فرد فقط تامين معيشت و درآمد  نيست بلكه حضور در اجتماع و جايگاهي كه فرد احساس مفيد بودن كند از اهميت ويژه اي برخوردار است  . قوانين بين الملل هم بر اين امر صحه مي گذارد كه اگر افراد داراي معلوليت از جهتي توان كار ندارند ولي اين به معناي ناتواني در همه فعاليتهاي اجتماعي و شغلي نيست. بنا بر اين براي جانبازان كه در عنفوان جواني دچار آسيب هاي جسمي و روحي شده اند كار نوعي درمان است كه متاسفانه به اين امر بي توجهي مي شود.
به اين نتيجه رسيده ايم  كه در هيج جاي دنيا رفتاري كه حاكميت با معيشت ايثارگران خود مي كند همانند وضعيت كشور ما نيست. ما بدترين نوع حمايتهاي معيشتي را از جانبازان داريم و به خيال خود به تعهداتمان عمل كرده ايم.
اگر مجلس و دولت حقوق حالت اشتغال جانبازان حالت اشتغال را مناسب وضعيت جسمي وروحي آنان و با توجه به تورم در نظر مي گرفت هيچ لزومي نبود اين قشر مجددا"‌ در دستگاههاي اجرايي مشغول شوند بلكه تلاش مي كردند به طرق ديگري حضور خود را در جامعه به نمايش بگذارند. متاسفانه دولت و مجلس و حتي بنياد كه متولي امور ايثارگران است در غفلت و گمراهي در امر معيشت ايثارگران به سر مي برد و گويا هر كس به فكر خود است و از ايثارگران و جانبازان غفلت شده است .  مسئولين بايد بدانند كه حقوق حالت اشتغالي كه بنياد پرداخت مي كند بدترين وضعيت پرداخت حقوق در جامعه  است و تنها شايد مشمولان تحت پوشش كميته امداد از آنان كمتر دريافت كنند.  

كورش حاجي پور