ايسنا: بيماري ام اس با درگيري سيستم عصبي مركزي ميتواند منجر به علايم و نشانههاي رواني و جسمي متعددي از جمله ضعف عضلاني، اختلال راه رفتن، اسپاسمهاي عضلاني، اختلال تعادل، خستگي، اختلالات شناختي و افسردگي شود.
بيماران ام اس معمولا فعاليت بدني خود را به دليل ترس از بدتر شدن علايم كم كرده يا قطع ميكنند و اين امر موجب كاهش آمادگي بدني و گاهي تشديد برخي علايم فيزيكي و بدني آنها ميشود.
پزشكان در حال حاضر بر اين باورند كه انجام فعاليت بدني منظم و مناسب، يك راه حل موثر در افزايش ميزان آمادگي بدني و بهتر شدن قابل توجه برخي علايم و نشانههاي فيزيكي و رواني بيماران بدون نگراني از تشديد علايم بيماري و ترس از عدم بهبودي است.
فعاليت ورزشي مناسب و منظم باعث بهبود قابل توجهي در آمادگي قلبي ريوي(هوازي)، قدرت عضلاني، انعطافپذيري، تعادل، خستگي، شناخت، عملكرد تنفسي و كيفيت زندگي ميشود.
ورزش هوازي با شدت كم تا متوسط باعث بهبود قابل توجهي در آمادگي هوازي افراد و كاهش ميزان خستگي اين بيماران با ميزان ناتواني كم تا متوسط خواهد شد و ورزش مقاومتي نيز با تاثير بر قدرت عضلات باعث كاهش ضعف عضلاني و كاهش ميزان خستگي بيماران ميشود.
گفتني است ورزشهاي انعطافپذيري نيز با كمك كشش عضلات باعث كاهش اسپاسم عضلاني و پيشگيري از انقباض دردناك عضلاني ميشوند. تمرينات تعادلي نيز باعث بهبود تعادل و كاهش ميزان افتادن روي زمين در اين بيماران ميشود.
مريم ابوالحسني-متخصص پزشكي ورزشي- ضمن بيان مطالب فوق با اشاره به اينكه تعدادي دستورالعمل براي تجويز ورزش در اين بيماران موجود است، اظهار كرد: نكته مهم اين است كه تجويز نسخه ورزشي در اين بيماران بايد بر اساس شرايط بدني و شكايت اصلي اين بيماران باشد؛ در نتيجه ورزش در بيماران ام اس روشي ايمن و مناسب براي افزايش كيفيت زندگي و بهبود عملكرد اين بيماران خواهد بود.