تلکس خوزنا : نگاه صفر و صدي به بازگشايي مدارس نداشته باشيم
چهارشنبه، 5 آبان 1400 - 20:40     کد خبر: 120316

ايسنا: بيش از يك ماه از آغاز سال تحصيلي جديد كه به روال سال گذشته به صورت غيرحضوري آغاز شد، مي گذرد؛ با اين تفاوت كه واكسيناسيون معلمان و دانش‌آموزان به صورت گسترده صورت گرفته و عزم وزارت آموزش و پرورش به تبعيت از ستاد ملي كرونا براي بازگشايي مدارس، جدي است. در همين راستا الگويي براي بازگشايي تدريجي ارائه شده، اما همچنان چالش‌ها و ابهاماتي پيرامون بازگشايي مدارس مطرح است.

حميدرضا بيژني، جامعه‌شناس در اين باره اظهار كرد: آغاز سال تحصيلي جديد همزمان با فصل پاييز زير چتر كرونا، بار ديگر زمينه‌ساز جاري شدن پرسش­‌هاي بسياري درباره­ وضعيت آموزش بر سر زبان­‌ها شده است. از سويي دغدغه­‌هاي آموزشي در سطحي از اهميت قرار دارند كه نمي­‌توان آن را ناديده گرفت و حكم به تعطيلي بي قيدوشرط مدارس داد و از سويي ديگر اهميت امنيت جان دانش‌آموزان موضوعي نيست كه بتوان به سادگي از كنارش عبور كرد.

وي افزود: آنچه در اين ميان قرباني مي­‌شود آرامش و آسايش خانواده­‌هايي است كه ميان سلامت جسمي و سلامت روحي فرزندان دچار استيصال و سردرگمي شده­‌اند. سردرگمي­ كه با عدم پوشش رسانه­‌اي مطلوب پيرامون وضعيت مقاومت بدن پس از واكسيناسيون تقويت شده است.

اين جامعه‌شناس با بيان اينكه در حالي كه ماه­‌هاي گذشته از لزوم واكسيناسيون جمعي سخن گفته مي شد، امروز و پس از افزايش ميزان واكسيناسيون، هر روز خبرهاي نگران كننده­‌اي درباره­ ورود پيك ششم مي­‌شنويم؛ خبرهايي متناقض و گيج كننده گفت: اما راه چاره چيست؟ ارائه­ راه‌حل پيرامون چنين مسائلي به سادگي امكان پذير نيست، اما مي­‌توانيم راهكارهايي را در اين باره بيانديشيم كه تا حد زيادي از حجم نگراني­‌هاي خانواده­‌ها و جامعه نسبت به سلامت روحي و جسمي كودكان و نوجوانان دانش‌آموز بكاهد و آن «سياليت نهادي» است.

بيژني با تاكيد بر لزوم پرهيز از نگاه صفر و صدي در تصميم‌گيري­‌ها اين را هم گفت كه دولت به جاي محول كردن بسياري از تصميمات به خانواده­‌ها و احترام و اعتماد به نقش معلمان و مدارس، سعي مي­‌كند تا خير مطلق را براي همگان تاييد و تصويب كند، حال آنكه افراد در سطوح خرد بهتر از هر نهاد و جايگاهي مي­‌توانند در اين مسائل و متناسب با شرايط خود تصميم گيري كنند.

به اعتقاد اين جامعه شناس، بهترين راهكار در حال حاضر اين است كه دولت با تنظيم ضوابطي سيال، انتخاب حضوري يا مجازي بودن مدارس را با تاكيد بر كيفيت وضعيت تحصيلي به مدارس و خانواده­‌ها محول كند البته تحقق اين امر به نحوي است كه اولا دانش­‌آموزان تنها ساعات يا روزهايي معين از ايام هفته را ملزم  به حضور در مدرسه باشند ( براي مثال دو روز در هفته) و دوماً انتخاب كلاس­‌ها و دوره­‌هاي حضوري منوط باشد به وضعيت تحصيلي دانش آموزان در درس­هايشان با محوريت برگزاري آزمون­‌هايي كه در طول دوران مدرسه از دانش آموزان دريافت مي­‌شود.

اين جامعه شناس ادامه داد: بدين ترتيب شاهد خواهيم بود بدون اينكه موضوع آموزش حضوري را تبديل به مسئله­‌اي اجتماعي كنيم، مي­‌توانيم با احترام به نگراني­‌ خانواده­‌ها و اعتماد به دستورالعمل­‌هاي مديريتي و آموزشي مدارس و معلمان، از ظرفيت­‌هاي مردمي در جهت مديريت اين موضوع استفاده كنيم.

بيژني درباره آسيب‌هاي اجتماعي و تربيتي ناشي از آموزش‌هاي غيرحضوري با توجه به طولاني شدن تعطيلي مدارس نيز گفت: انسان‌ها همواره در حال انتخاب هستند و گزينش هايشان مبتني بر هزينه‌ها و فايده‌ها معنا پيدا مي‌كند. موضوعي كه پيرامون آسيب‌هاي اجتماعي و تربيتي هم مي‌تواند دو ابهام را حاصل كند كه نيازمند پاسخ‌گويي مسئولان و متوليان آموزش و پرورش در جهت اقناع‌گري عمومي است. آيا آسيب‌هاي بهداشتي و سلامت پيك‌هاي بعدي كرونا كه روزانه در رسانه‌ ملي مردم را نسبت به ورود آن هشدار مي‌دهند به حدي ساده است كه مي‌توانيم مدارس را بازگشايي كنيم؟ در اين صورت چگونه مي‌توانيم مردم را در جهت رعايت پروتكل‌ها اقناع كنيم و اگر اين مسئله ساده نيست و خطرات جبران ناپذيري دارد، چگونه مي‌توان درباره سلامت و جان دانش‌آموزان و خانواده‌هايشان تصميم درست گرفت؟.

وي افزود: از سوي ديگر آيا مدارس تنها متولي و مركز تربيت اجتماعي و فرهنگي در وضعيت فرانهادي امروز جهان هستند؟ زندگي در عصر رسانه‌هاي ديجيتال نه تنها شيوه‌هاي هويت‌يابي نوجوانان و جوانان را تغيير داده است كه حتي منابع هويت‌ساز سنتي آنها يعني معلمان و مدارس را تحت‌تاثير قرار داده است. آيا در چنين عصري تطابق هزينه‌ اجباري كردن مدارس به فايده‌هاي آن نتيجه‌ي معقولي را حاصل مي‌كند؟.


برگشت به تلکس خبرها