فتح الله بيات, رييس اتحاديه كارگران قراردادي و پيماني در گفت وگو با خبرنگار اقتصادي خبرگزاري تسنيم، با اشاره به اهميت ساماندهي بحث شركت هاي نيروي انساني گفت: نيروي انساني و كارگر؛ چه در بخش دولتي و چه در بخش خصوصي، بايد قرارداد مستقيم با كارفرما داشته باشد. چرا پيمانكار بايد در يك شركت خيمه بزند و با كارفرما هماهنگ كند و بخشي از درآمد كارگر را تصاحب كند و مطالبات كارگر، معوق بماند؟
وي ادامه داد: به نظر مي رسد دليل اصلي اين بوده كه در همه اين سال ها، كارفرمايان براي فرار از پرداخت ديون كارگر، ميدان را به شركت هاي پيمانكاري سپرده اند و پس از آن هم، هيچ توجهي به تضييع حق كارگران ندارند، با وجود آنكه مصاديق سوءاستفاده پيمانكاران از حق كارگران، فراوان است و بسياري از پيمانكاران با روابط مشكوك در مناقصه ها برنده مي شوند.
بيات با بيان اينكه امروز هيچ يك از كارگران كشور، امنيت شغلي ندارند چون بيش از 96درصد جامعه 15 ميليوني كارگران كشور، با قرارداد موقت مشغول كار هستند گفت: بخشي از كارگران قرارداد 89 روزه، قرارداد يك ماهه و سه ماهه و 6 ماهه و حتي با قراردادهاي سفيد امضا و سفته گذاري و تعهدسپاري بابت اينكه هيچ مطالبه و معوقه اي از كارفرما ندارند مشغول به كارند.
رييس اتحاديه كارگران قراردادي و پيماني با بيان اينكه بيش از 96درصد قراردادهاي شغلي ناايمن هستند گفت:اين نوع قراردادها به معيشت و كارگاه هاي ناايمن منجر مي شود. از سال 1379، ما همين ها را فرياد زديم اما متاسفانه تا امروز نه دولت ها و نه نمايندگان مجلس، صداي كارگر را نشنيده اند.
وي با بيان اينكه بارها از ادارات درخواست كرده ايم كه بازرسي بر كارگاه ها و نحوه عقد قراردادها را تشديد كنند ادامه داد: هر بار در جواب ما مي گويند، نيروي كافي براي افزايش بازرسي نداريم و هزينه بازرسي براي مان سنگين است. علاوه بر اين، بازرس، زماني مي تواند بر فعاليت يك كارگاه و نحوه عقد يك قرارداد شغلي نظارت داشته باشد كه كارگاه و بنگاه اقتصادي، ثبت شده و داراي تابلو و نشان باشد، در حالي كه امروز تعداد بسيار زيادي از كارگاه ها و بنگاه هاي اقتصادي، هيچ تابلو و نمادي ندارند و ما امروز مي دانيم كه علاوه بر جمعيت كارگران داراي قرارداد موقت كه بيش از 15 ميليون نفرند و براي شان حق بيمه ولو به شكل ناقص و مخدوش پرداخت مي شود، بيش از 5 ميليون كارگر در كارگاه هاي زير پله اي و زير زميني و پنهان از هرگونه نظارت كار مي كنند و اين كارگران، هيچ گونه مزاياي شغلي و صنفي جز دستمزد روزانه يا هفتگي دريافت نمي كنند.
بيات افزود: براي كارگران زيرزميني حتي بيمه هم پرداخت نمي شود و بنابراين، براي سازمان تامين اجتماعي وجود خارجي ندارند. بيشترين تضييع حق كارگران در مراكزي همچون توليدي هاي پوشاك و آرايشگاه هاو مطب هاي دكتر اتفاق مي افتد كه اغلب براي فرار مالياتي، داخل ساختمان هاي مسكوني و بدون تابلو مشغول كارند و هيچ آثار و نشاني از اين كارگاه ها در ادارات كار موجود نيست، اما مي دانيم كه كارگران، در اين كارگاه هاي زيرزميني و غير رسمي با حداقل دستمزد و محروم از بيمه و سنوات و ساير مزاياي شغلي اجير شده اند؛ چون نياز مالي دارند و بايد معاش خانواده شان را تامين كنند.