حامد عبدلی- برخی از سینماداران به دلایلی مثل شرایط نامساعد بافت جغرافیایی، عدم سوددهی، نداشتن توجیه اقتصادی یا بالا بودن خرج تأمین تجهیزات درخواست انحلال یا تغییر کاربری سالن‌های سینما را دارند. اگرچه اوضاع سخت اقتصادی و پایین بودن درآمد سینما‌ها تا حدودی واقعیت دارد، اما مسئولان نباید اجازه بدهند با چنین بهانه‌هایی، سینما‌ها به «مال» و «هایپرمارکت» تبدیل شوند.

نباید فراموش کرد که زیان‌ده بودن بیشتر سینماهای قدیمی همچنان فعال، با آمدن کرونا گسترش یافت. حدود 3سال کرونا سنگین‌ترین رکود تاریخ سینمای ایران را به اکران تحمیل کرد؛ جوری که همه سالن‌های نمایش‌دهنده فیلم در کشور، از سینماهای قدیمی تا پردیس‌های مدرن به زیان‌دهی افتادند؛ ‌ اتفاقی که باعث شد بسیاری از کارکنان سینماها شغلشان را از دست بدهند و برخی از مالکان سینماها هم به‌صورت جدی پیگیر تغییر کاربری شوند. واقعیت این است که داستان برخی از این سینماها سال‌ها قبل از کرونا تمام‌شده بود؛ سینماهایی که مدت‌هاست فعالیت‌شان فاقد توجیه اقتصادی هست و بوده و نبودشان تأثیر چندانی بر گیشه ندارد. ‌

تعطیلی سینماهای قدیمی برای چند نسل از سینماروها غم‌انگیز است، اما همان‌ها هم احتمالا آخرین باری را که فیلمی در مثلا سینما عصر جدید یا حافظ دیده‌اند، به سختی به یاد می‌آورند. از طرف دیگر سینماداران و سالن‌های سینما در دوران کرونا مدام در رابطه با ایجاد محدودیت‌های کرونایی و به حداقل رسیدن درآمدهایشان حرف می‌زدند. با عبور از مسائل مترتب کرونایی بر این حوزه فرهنگی و با توجه به درخواست حدود ۲۰ سینمادار متقاضی انحلال یا تغییر کاربری سالن‌های خود طی سال گذشته، بدیهی و روشن شده که سبک اداره سینما‌ها و سالن‌داری برخی از آن‌ها که بر مدار و سیاق سابق می‌چرخد، نه‌تن‌ها نمی‌تواند سودآور باشد، بلکه زمینه و علتی برای منصرف کردن مخاطب از تماشای فیلم در محیط هم می‌تواند باشد. البته این موضوع فقط یک سمت ماجراست و سمت دیگر ایجاد این کسادی و بی‌رونقی سینما و سینماداری، آثار ضعیف و حوصله‌سربری است که در آن‌ها به نمایش درمی‌آیند.

بر اساس اعلام انجمن سینماداران؛ سینما‌های صحرا، پایتخت، پردیس کیان، ماندانا، ایران، عصر جدید، پارس، حافظ، میلاد و کارون در تهران و سینما دریا در آستارا، مهتاب در قزوین، عصر جدید در اراک، مصلی‌نژاد در جهرم، کیهان در درود، ساویز در کرج، گل سرخ در بندرانزلی، پرشین مهرشهر در کرج و طلوع در فومن از جمله سینما‌هایی هستند که طی سال گذشته متقاضی انحلال یا تغییر کاربری بوده‌اند.

البته در کنار اوضاع ناخوشایند سالن‌ها و آثار سینمایی تکراری و ضعیف که از جمله دلایل رکود مخاطب و بی‌رونقی سینما‌ها هستند، وسوسه‌های اقتصادی صاحبان برخی از آن‌ها برای تغییر کاربری سالن‌ها و سر برآوردن برج و پاساژ به جای آن‌ها را نمی‌توان نادیده گرفت. چه اینکه بالا رفتن قیمت ملک، آن هم سالن‌های سینما‌های قدیمی که معمولاً موقعیت‌شان در نقاط عالی و به اصطلاح گل مناطق مختلف است از یک‌سو و راه افتادن نهضت مال‌سازی و ایجاد هایپرمارکت‌های بزرگ از سوی دیگر، زمینه سر دادن زمزمه تغییر کاربری سالن‌های سینما را به شکل تصاعدی بالا برده است. هرچند وظیفه دولت و دستگاه‌های فرهنگی حمایت و مساعدت به مکان‌ها و تولیدات فرهنگی است، اما مسئولان باید مراقب باشند که از افتادن در ورطه مال‌سازی برخی سودجویان به بهانه‌هایی با ظاهر موجه نیفتند و تلاش و سعی‌شان را بر حفظ و نگهداری سالن‌های سینما متمرکز کنند.