امروز مجلس در راس همه امور است !
اما !!!
نه با تعبیری که حضرت امام فرمود.
یکی از مهمترین ارکان دموکراسی تفکیک قواست و فلسفه این اصل کنترل قدرت بوسیله قدرت جهت جلوگیری از فساد ناشی از تجمیع قدرت می باشد.
متاسفاته در کشور عزیزمان ایران ،اگر چه از ابزارهای  دموکراسی برخوردار هستیم  ولی هنوز نتوانستیم از یک فرهنگ دموکراتیک برخوردار باشیم.و همین عامل باعث شده تا مجلس که نماد مشارکت مردم در تعین  سرنوشت خودشان است بافلسفه ذاتی آن فاصله زیادی داشته باشد و گاها به جای راهبری و ریل گذاری مین گذاری و به جای  سیاستگذاری و حل مشکلات خود عامل مشکلات عدیده در مملکت باشد.
از آنجا که مجلس (پارلمان) وظیفه قانونگذاری را بر عهده دارد انتظار آن است که این نهاد مردمی قانوگذاری و سیاستگذاری را در راستای حل مشکلات و تدبیر امور به کار گیرند ولی متاسفانه امروز مجلس راه را به بی راهه میبرد.
نفوذ و مداخله بیش از حد قوه مقننه در قوه مجریه به یکی از بزرگترین معضلات کشور تبدیل شده است، زیرا صاحب منصبان هم برای رسیدن به منصب و هم برای حفظ منصب راه میانبردی را انتخاب کرده اند که از پارلمان می گذرد.
امروزه نمایندگان مردم به جای قانونگذاری و نظارت بر اجرای قانون با دست آویز قرار دادن قانون و سوء استفاده از ظرفیت نظارتی پارلمان را به محلی برای اعمال نظر شخصی، اعمال خواسته های فردی، گروهی، حزبی و حتی قومی و قبیله ای و گاها سرزمینی کرده اند.
تشدید فضای معامله اعم از مدیون کردن صاحب متصبان و بعَضا ظهور دلالان در مزایده مناصب دولتی یکی از خطراتی است که نظام و کشور را تهدید میکند و سر منشاء این تهدید پارلمان است.
اگر رهبر فقید انقلاب می فرمود:" مجلس در راس همه امور است " بی دلیل نبوده زیرا اگر مجلس سالم و کارآمد و برخودار از سیاستگذاران متعهد ک متخصص داشته باشیم بی شک شاهد رشد و تعالی بیش از پیش کشور عززیزمان ایران خواهیم بود.
ظرفیت طرح سوال و استیضاح در پارلمان جمهوری اسلامی ایران امروزه به جای اینکه ریل گذار توسعه و قرار دادن مدیران در یک ساختار منطم و هدفمند باشد به محل لابی گری های سیاسی، اقتصادی و حتی بعضا باج خواهی و خواسته های شخصی تبدیل شده است.
و این موضوع باعث شده تا افراد فرصت طلب از این مسیر یا دلالی کنند یا بر منصابی تکیه زنند که شایستگی آن را ندارند واین آغاز یک دور باطل فساد اداری، حیف اموال، فرصت سوزی در ساختار بروکراتیک مملکت شود.
یکی از دوستان نگارنده که از مدیر ارشد استان خوزستان می باشد با تاسف اظهار داشت : متاسفانه ۷۰ درصد وقت ما شده حفاظت از کرسی خودمان که بخش عمده آن مربوط به برآورده کردن خواسته های بعضا غیر معقول نمایندگان مجلس می باشد و این باعث شده تا از انجام وظیفه ذاتی خود مغفول باشیم".
لذا باید گفت امروز مجلس در راس همه امور است اما نه به تعبیر رایج آن ! زیرا پارلمان هم پارلمان است و هم دولت و دولتیان برای حفظ قدرت و منصب نیز هم مجری اوامر پارلمان شده اند نه مجری قانون و متاسفانه این موضوع در هر دوره مجلس شدیدتر و پر رنگ تر از گذشته همچون آفت به دور تنه ساختار بروکراتیک ما می پیچد.                                 

دکتر علی دژمان-96/12/03