به گزارش پایگاه خبری خوزنا، یکی از مسائلی که در جوامع بشری  زیاد شده است بی تفاوتی مردم نسبت به مسائل و پیشامدهای آن جامعه است که در اولین نتیجه خود منتج به بدتر شدن وضعیت آن جامعه می شود حسی که بعضی از کارشناسان از آن به عنوان بی عاطفگی اجتماعی یاد می کنند.

مثال کشور یا اجتماعی که در آن زندگی می کنیم  را می توان به مثال معروف همان کشتی که در دریایی پر تلاطم در حرکت است تشبیه کرد که تک تک سرنشینان آن کشتی در به سلامت رسیدن آن کشتی به مقصد و هدف از پیش تعیین شده، دخیل هستند و کسی نمی تواند مدعی شود که چون این مکان از کشتی متعلق به من است پس می توانم این جا را سوراخ نمایم چرا که این آسیب به بدنه کشتی موجب انحطاط کلیه سرنشینان کشتی می شود.

 خداوند متعال در آیه  11  سوره مبارکه رعد می فرمایند:

  «إِن اللهَ لاَ یُغَیرُ مَا بِقَومٍ حَتى یُغَیرُوا' مَا بِأَنفُسِهِم» 

در حقیقت‏ خدا حال قومى را تغییر نمى‏‌دهد تا آنان حال خود را تغییر دهند

این آیه شریفه را تعریف قرآنی از فرهنگ اجتماعی و عمومی می توان نامید به شکلی که در قرآن کریم فرهنگ عمومی به عنوان نفس عامه مطرح شده است و تغییر انفس یا نفس عامه به معنی فرهنگی، خرد جمعی است.

افراد هر جامعه ای در قبال مسائل و پیشامدهای آن جامعه مسئول هستند و باید این احساس مسئولیت را به نحو شایسته و در چارچوب قوانین آن جامعه به منصه ظهور در آورند.مطالبه گری و مطالبات اجتماعی از ارکان حقوق شهروندی است و می تواند مبنای رفتار دموکراتیک باشد و اگر روحیه مطالبه گری در آحاد جامعه تقویت شود ، در حقیت شرایط مطالبه گری در آن جامعه به وجود آمده است.

مطالبه گری در معنا و کاربرد صحیح خود رفتاری مفید است و کاملا در تضاد با  بی تفاوتی رخ می دهد چرا که همانطور که به خوبی می دانیم بی تفاوتی سبب سستی در جامعه و درجا زدن اقشار مختلف جامعه می شود. حال آنکه مطالبه گری سبب کنش و حرکت در مقابل بایدها و واکنش در خصوص نبایدها می شود.

البته باید توجه داشت که این مطالبه گری باید در چارچوب هنجارها و حدود عرف جامعه محدود باشد چرا که کیان هر جامعه ای به منزله خط قرمز سران و مسئولان آن جامعه است و بی شک مطالبه گری هایی که در چارچوب هنجار و عرف تعریف شده در قانون جامعه نباشد می تواند به عنوان یک پدیده مخرب یا آسیب؛ علاوه بر این که مطالبه گران را به دست یابی به مطالبه خود نزدیک نمی کند بلکه موجب خشنودی دشمنان و بروز چالش ها و گرفتاری های بسیاری در جامعه می شود که این آسیب ها و زیان های صورت گرفته گریبان گیر آحاد جامعه از جمله خود آنان خواهد شد.

نمایندگان مردم بالاخص نمایندگان مجلس که وظیفه قانون گذاری را بر عهده دارند در  این راستا می توانند مردم را به نحو صحیح و قانونی یاری نمایند علاوه بر آن در راستای اقناع جامعه و همچنین پاسخ به افکارعمومی در مواقعی که از سوی مردم خواسته و یا مطالبه ای صورت می پذیرد پل ارتباطی مستحکمی باشند که پیام و مطالبه مردم را با رعایت چارچوب ها و معیارهای علمی و تخصصی به اطلاع مسئولان ارشد منطقه، استان و کشور بگذارند و پاسخ و نتیجه را در کمترین فرصت به اطلاع عموم مردم برسانند.

بی شک اگر در جامعه ای مطالبه های مردم از کانال نمایندگان قانون گذار آنان در مجلس شورای اسلامی صورت پذیرد؛ مطالبه آنان علاوه بر آن که زودتر به نتیجه مطلوب خواهد رسید و پاسخ دریافت خواهد کرد؛ موجب بر هم زدن نظم عمومی کشور و ایجاد هرج و مرج در جامعه نمی شود و همچنین دست سودجویان را از فرصت طلبی و گرفتن ماهی از آب گل آلود کوتاه خواهد کرد.

در مواقع بسیار کمی احتمال دارد که مطالبه در قالب کنش گری فردی محقق شود زیرا این مفهوم باید در قالب تشکیل اصناف، احزاب، تشکل، انجمن‌ها یا سندیکا‌ها محقق شود لذا پیش نیاز تحقق مطالبات اجتماعی اقدام از طریق سازمان های واسطه یا مردم نهاد است؛ در واقع هر کدام از این نهادهای مدنی، طیف بزرگی از افراد جامعه را نمایندگی می‌کنند. کنش جمعی نه تنها از هزینه‌ها و پیامدهای منفی مطالبه گری فردی می‌کاهد بلکه به شکل قدرتمند تری وارد میدان گفت‌و‌گو و چانه زنی خواهد شد و بی شک زودتر منتج به نتیجه خواهد شد.

مجتبی حیدری/ پایگاه خبری خوزنا