احتمال نان فروشی من صفر و آردفروشی شما ۱۰۰ است !

▫️ علی عبدالخانی
▫️ روزنامه نگار

🔸در صف نانوا بحثی میان نان فروش و یک مشتری شکل می گیرد.
مشتری مردی میانسال و تقاضایش ۲۵ عدد نان بود اما فروشنده فروش بیش از ۲۰ عدد نان را غیرقانونی قلمداد می کند. وقتی توضیحهای مشتری به نتیجه نرسید خطاب فروشنده آن نانوایی گفت: احتمال اینکه من بروم و برای ۵ یا ۱۰ قرص نان مشتری پیدا کنم و نانها را بفروشم تقریباً صفر است، اما احتمال فروش آرد دولتی با توجه به تفاوت قیمتِ ۷ یا ۸ برابری آن در بازار آزاد، از سوی برخی نانوائیها بسیار زیاد است.
🔸در کیهان گزارشی خوانده بودم که قیمت آرد ویژه ی نانوایان با کمتر از ۴۰ هزار تومان بدستشان می رسد و قیمت آزاد آن به ۱۰ برابر نیز می رسد.
همچنین گزارشِ مشابهی در روزنامه ایران خواندم که به مضمون منتقل می کنم: قیمت نان در نانوائیهای دولتی تاکنون تفاوتی نکرده، اما بررسی‌های میدانی حاکی از آن است که ساعات کاری این واحدها به طور غیرقانونی کاهش‌ یافته تا بتوانند آرد را بصورت آزاد بفروشند.
🔸برخی نانوائیها با ایجاد محدودیت و وقت کُشی کاری می کنند که در پایان هر روز مقدارِ زیادی آرد مازاد برایشان باقی بماند. گفته می شود هرجا تفاوت قیمت چند برابری باشد، فساد نیز چندین برابری می شود.
🔸به موازات مابه التفاوت چندین برابری قیمت آرد دولتی و آزاد و قطعیت امرِ فساد از سوی نانوائیها، چرا به شیوه نظارت سنتی که مالامال از رابطه، سهم دهی و بده بستان است اکتفا شده و یک مکانیزم بازدارنده که بتواند جلوی این انحرافات را بگیرد طراحی و عرضه نشده است؟ چرا اثرات عملی برخورد با نانوائیهای متخلف آنچنان که باید باشد دیده نمی شود؟

▫️ علی عبدالخانی
▫️ روزنامه نگار
▫️ ۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۱