برگزاری آیین سنتی ۶۰۰ ساله "ورف چال" با حضور اهالی و مسافران و گردشگران در دامنه کوه دماوند در منطقه لاریجان شهرستان آمل مازندران به اعتقاد کارشناسان میراث فرهنگی راهبرد دوراندیشانه اهالی در زمینه دغدغه تامین آب را نشان می دهد.

 ایرنا، ورف چال واژه مازندرانی و به معنای چاهی است که اهالی روستای اسک واقع در محور ارتباطی هراز آمل هر ساله در آخرین روز جمعه ماه فروردین حفر کرده و داخل آن را پر از برف می کنند.

این آیین صبح امروز جمعه ۳۱ فروردین با حضور اهالی روستای اسک و شماری از مسافران و گردشگران در این منطقه آغاز شد و تا عصر ادامه دارد که به گفته متولیان برگزار کننده ، استقبال زیادی از این آیین شده است.

علاوه بر مردم روستاهای لاریجان، هموطنان زیادی نیز از استان های همجوار و از سراسر کشور برای تماشای این آیین سنتی دوراندیشانه به این منطقه سفر کردند تا در جابجایی برف مشارکت داشته باشند.

به گزارش خبرنگار ایرنا ، استقبال جوانان منطقه و نیز شهرستان آمل در محل برگزاری این آیین که پا به پای بازماندگان این آیین کهن حضور دارند به زیبایی آن افزوده است.

زنان اسکی پادشاهی می کنند

بر اساس رسوم دیرینه، مراسم ورف چال در شهرستان آمل فقط با حضور مردان در دامنه کوه برگزار می شود و اداره امور روستا و نگهداری آن بر عهده زنان قرار می گیرد.

زنان اسک وشی در این روز در نبود مردانشان، پادشاهی کردند، موضوعی که خودشان با نام ' زن شاهی ' در تاریخ برگزاری آیین سنتی ۶۰۰ ساله ورفچال ثبت کردند.

در روز برگزاری این آیین تا زمانی که مردان از جمع آوری و دفن کردن برف در چاه حفاری شده در دامنه کوه دماوند برگردند، زنان اسک وش به هیچ غریبه ای اجازه ورود به روستای اسک را نمی دهند ، همان گونه که هیچ مردی اسکی هم در این روز در منزل نمی ماند.

آیین سنتی وَرفِ چال که سابقه حدود ۶۰۰ ساله دارد، هر سال با شکوه خاصی در زمان یادشده برگزار می شود که از هم اکنون دست اندرکار امر در حال فراهم کردن مقدمات برگزاری این آیین در روستای اسک آمل هستند.

سابقه آیین ورف چال به دوره ' آل بویه ' در طبرستان باز می گردد، و علامه محمدبن جریر طبری هم در این باره نوشت : این مراسم هرساله در اردیبهشت ماه برگزار شده و با نظمی خاص و با حفظ آداب ملی و مذهبی جهت ادای دین و برآوردن حاجات شرعی، با تمسک به ادعیه ائمه اطهار (ع) جهت حمل برف با نشانه تقدس وسفیدی بخت با دست به دست کردن برف از دامنه های ورفِ چالِ اَسکِ وَش اقدام می کنند.

اهالی روستای اسک بر اساس یک رسم و سنت قدیمی در منطقه اسک وش با جدا کردن تکه های برف و حمل آن حدود یک کیلومتر به سمت گودالی که حدود ۱۰ متر عمق و یک متر پهنا دارد، آن را پر از برف می کنند و معتقدند آب این گودال در فصل گرم سال برای رهگذران و حیوانات منطقه قابل استفاده است.

حضور افراد با گروه های سنی متفاوت در این مراسم در نوع خود و حجم برفی که بر دوش می کشند، جالب توجه است.

پس از پر شدن برف در گودال، افراد دور یک سفره بزرگ که حاشیه گودال پهن می شود غذاهای سنتی را که به همراه آوردند صرف کرده و جشن می گیرند.

آیین سنتی ورفچال یک دهه پیش در فهرست میراث معنوی کشور ثبت شد.

تلاش هایی نیز تاکنون برای به ثبت رساندن آن در فهرست آیین های کهن جهانی شده است.

مردم مازندران آیین های سنتی زیادی دارند که با گذر زمان بسیاری از آنها به فراموشی سپرده شده است.

تیرماسیزده شو، چهارشنبه سوری، نوروز خوانی، تحویل سال نو و عید نوروز، عزاداری تاسوعا و عاشورا، تعزیه خوانی در ماه محرم از مهم ترین آیین های سنتی و مذهبی مازندران است.