با آب‌گیری سد کارون 3 در 15 کیلومتری شهرستان ایذه، راه‌های ارتباطی قریب به 30 روستا در در منطقه دنبال رود جنوبی واقع در بخش دهدذ به زیر آب رفته و بیش از 15 هزار نفر از ساکنان این منطقه بختیاری در محاصره دریاچه قرار گرفته‌اند. شرکت آب نیرو قبل از آب‌گیری سد، زمین‌های آبی و دیم واقع در حاشیه دریاچه را با قیمت‌های نازلی خریداری کرد و متعهد شده بود که برای روستائیان منطقه جاده، جایگزین احداث نماید. اما قبل از انجام این تعهد، سد کارون 3 آبگیری شد و مردم آن دیار به یکباره خود را در محاصره دریاچه دیدند. گفته می‌شود که شرکت آب نیرو به طور موقت خط حمل و نقل آبی را با به آب انداختن چند یدک کش که به بارج معروف شده‌اند راه‌اندازی کرد تا جاده‌های جایگزین احداث شوند. 11 سال از آب‌گیری سد می‌گذرد و مردم در فصول سرد و گرم سال ناچارند با مشقت زیاد با این یدک‌کش‌‌‌ها که سرعت پایینی دارند و فقط ساعات مشخصی در اسکله‌‌‌ها تردد می‌کنند به شهرستان ایذه و دهدز و روستا‌های همجوار رفت و آمد کنند و در غیر ساعات معین شده که در اسکله گدار رکعت به شیوند تا ساعت 5 بعد از ظهر و در اسکله گدار شهپیر تا ساعت 9 می‌باشد از همه دسترسی‌‌‌ها محرومند و در صورتی که کسی بیمار شود یا زنی نیاز به وضع حمل پیدا کند یا کسی دچار مار گزیدگی و عقرب گزیدگی شود اصلاً امکان انتقال به بیمارستان وجود ندارد. براساس اطلاعات موجود تاکنون افراد زیادی به دلیل قرار گرفتن در وضعیت اورژانسی و محدودیت تردد، در پشت دریاچه ماندند و جان به جان آفرین تسلیم کردند. در حالی که اگر امکان تردد برای آنان فراهم بود زنده می‌ماندند. از طرف دیگر تردد با یدک‌کش‌‌‌ها طاقت‌فرسا و مشکل‌آفرین است. زیرا اولاً حرکت آن‌‌ها بسیار کند است و درگدار رکعت به روستای شیوند یک ساعت به طول می‌انجامد، ثانیاً پیمانکار شرکت از نصب تعدادی نیمکت در حاشیه یدک‌کش برای نشستن مسافران در طول این سفر یک ساعته که با توقف‌های پی‌درپی در ساحل روستا‌های مسیر مواجه می‌شوند ناچارند سر پا بایستند و رنج مضاعفی را تحمل کنند، ثالثاً هیچ سایبان و حفاظی نیز در یدک‌کش‌‌‌ها تعبیه نشده؛ در نتیجه در تابستان آفتاب سوزان مسافران را می‌آزارد و در زمستان باران‌های شدید!

من بار‌‌ها در این سفر‌های طاقت‌فرسا با اهالی محترم و نجیب آن منطقه همراه بودم و وضعیت رقت‌انگیز آنان را از نزدیک مشاهده کردم. بنابراین آنچه نوشته می‌شود از سر دلسوزی و دردی است که در عمق جان حس می‌کنم و خود را در رنج و درد مردم آن دیار شریک می‌دانم. گفته می‌شود که وزارت نیرو در طول سال، مبلغی در حدود 3 میلیارد تومان به عنوان هزینه تردد به پیمانکار می‌پردازد. برخی نیز می‌گویند مبلغ 5 میلیارد تومان. اگر رقم اخیر درست باشد مبلغ کل هزینه در طول این 11 سالی که از آب‌گیری سد میگذرد به 60 میلیارد تومان می‌رسد. آیا اگر چنین مبلغ هنگفتی صرف احداث جاده‌های جایگزین می‌شد به نفع دولت و خزانه کشور نبود؟ آیا اگر با این مبلغ جاده‌‌ها مرمت و یا احداث می‌شدند امروز شاهد وقوع این فاجعه انسانی در گدار شهپیر و غرق شدن 12 زن و کودک مظلوم و محروم روستایی بودیم؟ آیا کسانی که پیش از این فاجعه، جان خود را از دست دادند از مرگ نجات پیدا نمی‌کردند؟ و سؤال‌های دیگری از این دست که به ذهن می‌رسد.

علاوه بر مسئله انسانی، اگر از بعد اقتصادی به موضوع نگاه شود درمی‌یابیم که منطقه مورد بحث جزء فعال‌ترین مناطق اقتصادی شهرستان ایذه از حیث کشت برنج و گندم و محصولات باغی است که به دلیل مشکلات حمل و نقل، هر ساله لطمات زیادی به معیشت مردم، و در مجموع به اقتصاد کشور وارد می‌شود. روستا‌های سادات حسینی و شهپیر و روستاهای غریبی و بخشی از اراضی روستا‌های شیوند زیر کشت برنج می‌روند و برنج آن از مرغوبیت بالایی برخوردار است، محصولات باغی روستاهای شیوند به خصوص انار و انجیر و گردو و انگور در منطقه معروف هستند و در صورت تسهیل در انتقال در فصل برداشت، کل استان خوزستان را تامین می‌کند. بر محصولات این منطقه باید محصولات باغی روستاهای غریبی را نیز اضافه کرد. بسیاری از اهالی روستاهای شالو، سادات موسوی، غریبی، زندی، خواجوی، خدابخشی، چاربنیچه، شیوند، سادات حسینی، سادات شهپیر، گل بامکی به دلیل از دست دادن زمین‌های خود به شهر مهاجرت کرده‌اند و در حاشیه شهر ساکن شده اند و به خیل بیکاران اضافه گردیده اند. برخی اهالی روستاهای شالو هنوز نتوانسته‌اند قیمت زمین‌های زیر آب رفته ی خود را بگیرند و ظلم مضاعفی را تحمل می‌کنند.
تغییرات زیست محیطی، گرمای طاقت فرسای ناشی از فعل و انفعالات دریاچه، شرجی‌های مستمر، به هم خوردن فعالیت عادی ساکنان آن منطقه را نیز باید به مشکلات پیش گفته اضافه کرد.

امروز که فاجعه غرق شدن 12 هموطن شریف به وقوع پیوسته و وجدان عمومی‌را جریحه‌دار کرده از مسئولان وزارت نیرو انتظار می‌رود بیش از این اجازه ندهند محاصره دریایی 15 هزار هموطن زحمت‌کش ما در منطقه دنبال رود جنوبی ادامه یابد. توجه داشته باشیم که ما در قرن 21 زندگی می‌‌کنیم و وقوع چنین حوادثی اسباب سر افکندگی ما را در دنیا فراهم می‌کند. مردم آن سامان هموطن ما هستند؛برخورداری آنان از امکانات مناسب، توقع زیادی نیست. کشور ما ثروتمند است. احداث یک جاده ی روستایی و برخورداری مردم نجیب و زحمتکش منطقه حق آنان است. پیش از اینکه شاهد وقوع حوادث تلخ دیگری باشیم بیایید و به وضع مشقت بار ساکنان آن منطقه توجه کنید وتعهدات خود را بجا آورید. مباد که با پرداخت خسارت به خانواده‌های حادثه دیدگان مسئله را تمام شده تلقی کنید و ان را به فراموشی بسپارید. از مسئولان کشوری تن‌‌ها دکتر رضایی دبیر محترم مجمع تشخیص مصلت نظام از حادثه دیدگان تفقد کرده است. ضمن تشکر از ایشان، لازم است سایر مسئولان ذیربط به خصوص وزارت نیرو نیز در این خصوص اقدام کنند و با مردم اظهار همدردی نمایند. در پایان لازم می‌دانم از آیت‌الله آملی لاریجانی که در اقدامی‌به جا، دادستان محترم کشور را مامور رسیدگی به این حادثه کردند تشکر می‌کنم.

منبع: تابناک