سادات امامزاده شاه ابوالقاسم که به «پیران شاه» معروفند در روستایی به همین نام - شاه آباد - در شهرستان لالی در ۲۴کیلومتری شرق شهر لالی سکونت دارند و شامل ۱۴۹ خانوار هستند. گروهی از آنان در شهرهای ایذه ، مسجدسلیمان، لالی، شوشتر و اهواز سکونت دارند. کل جمعیت سادات ساکن در مناطق مختلف بختیاری بالغ بر ۳۰۰ خانوار می‌باشد. سادات ساکن در روستای شاه ابوالقاسم که شغل بیشتر آنان کشاورزی و دامداری است، به چهار اولاد: رضوی، نبَوی، فاطمی و موسوی تقسیم می‌شوند.

این گروه از سادات با استناد به متن بازنویسی شده‌ای که در اختیار دارند خود را از نسل صاحب آرامگاه «سید ابراهیم بن سید محمدپرهیزگار بن امام موسی الکاظم علیه السلام» می‌دانند که به شاه ابوالقاسم و شاه خراسان نیز شهرت دارد.

امامزاده در میان طایفه بابادی از احترام و جایگاه رفیعی برخوردار است و چون مریدان امامزاده عمدتاً از طوایف مختلف بابادی هستند که گرداگرد آرامگاه امامزاده سکونت دارند، به «شاه مال بابادی» مشهور است. چون گنبد امامزاده در مقایسه با گنبد دیگر امامزاده ها، ارتفاع بیشتری دارد به «شاه گردن بلند» شهرت دارد.

(تصویر: امامزاده شاه ابوالقاسم یا شاه مال بابادی در شهرستان لالی)

با بررسی محتوای متن بازنویسی شده امامزاده، به نظر می‌رسد متن اصلی در قرن دهم یا یازدهم هجری قمری تنظیم شده است. در مشجرات و متون معتبر تاریخی، اعقاب محمد بن موسی الکاظم(ع) را هفت فرزند شامل چهار دختر و سه پسر ذکر کرده اند. پسران معظم له: جعفر، محمد و ابراهیم نام داشتند. نسل وی تنها از طریق ابراهیم ادامه یافت. درباره قبر شریف امامزاده ابراهیم اختلاف نظر است. گروهی مزار وی را در شیراز، کنار آرامگاه حضرت میرمحمد عابد بن موسی(ع) ذکر کرده و بسیاری بر این عقیده هستند که مزار شریف ایشان در عتبات عالیات در جوار حرم حضرت سیدالشهداء علیه السلام است (عرفان منش ،۱۳۹۱).

اسکندر خان عکاشه در کتاب «تاریخ ایل بختیاری» درخصوص امامزاده نوشته است: « حضرت[امام رضا(ع)]... در قشلاق ایل و اویماق بختیاری، نقطه‌ای که الان مشهور است به شاه خراسان، از قرار معلوم چند روزی حضرت در آن سرزمین اقامت گزیدند. یکی از اصحاب در آنجا وفات نمود که الحال نیز مقبره‌اش موجود و معلوم است و گنبد مرتفعی دارد که الواری که در مجاورت او مسکن دارند وقتی که سوگند یاد می‌کنند می‌گویند به شاه گردن بلند که فلان مطلب نشده (عکاشه، ۱۳۶۵: ۱۳)».
 
در پاورقی کتاب فوق از قول ویراستار آمده است: «جای دیگر شنیده‌ام فرزند خود حضرت بیمار شده یکی از اخوانش را فرمود برای معالجه نزد بیمار بماند و به شیخ محمدرضا (بادآورد) دستور فرمود که بیمار در اینجا فوت می‌نماید و برادر خودم اینجاست باید مواظبت و پذیرایی کنید که هنوز تا هم اکنون نسل همان آقا بنام پیران شاه معروف و ایل بزرگی هستند و همه با قسمت بندی مشخص از خانواده عکاشه و تیره‌های بابادی عکاشه مستمری سالیانه دارند که وصول می‌نمایند (همان : ۱۳)».

در کنار آرامگاه امامزاده درخت کناری وجود دارد که به «کنار مرحبا» شهرت دارد. نقل می‌کنند امام رضا(ع) یا دیگر امامزادگان در سایه این درخت به استراحت پرداختند. به همین دلیل از قداست برخوردار بوده و کراماتی به میوه آن نسبت می‌دهند. در سمت راست امامزاده ، چشمه آبی وجود دارد که منسوب به «احمد بلد» است.

منبع: سایت آزادمردان / مصطفی علیزاده گل سفیدی