ملی‌پوش تیم ملی والیبال با تعجب از خبر محرومیتش گفت: من به هیچ کس توهین نکردم و تنها خواسته‌ام احترام به ملی‌پوشان والیبال بود. 

محمد موسوی در گفت و گو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) اظهار کرد: وقتی خبر محرومیتم را در سایت فدراسیون دیدم بسیار تعجب کردم. اصلا موضوع خاصی پیش نیامده بود. چند روز قبل همراه تیم متین ورامین در سالن فدراسیون تمرین می‌کردم و فکر می‌کردم مطابق معمول ما دو ساعت زمان تمرین داریم اما گویا سرپرست تیم متین ورامین یک ساعت و نیم سالن را اجاره کرده بود. زمانی که تمرین تیمی تمام شد احساس کردم که باید قدری بیشتر تمرین کنم تا بدنم آسیب نبیند و بتوانم طبق زمان بندی مشخص به کار خودم پایان دهم. 

وی افزود: متاسفانه هنوز دقایقی از تمرین انفرادی‌ام نگذشته بود که آقای الماسی (کارمند فدراسیون) آمد و گفت که باید سالن را ترک کنم وگرنه چراغ را خاموش خواهد کرد. من هم گفتم باید تمرین خودم را ادامه دهم. حداقل چند دقیقه صبر کنید اما متاسفانه برخورد خوبی انجام نشد و من اصلا فکر نمی‌کردم برق سالن را قطع کنند و بخواهند من که سال‌ها در آن تالار تمرین کرده‌ام، تمرینم را نیمه کاره بگذارم و بروم. 

موسوی یادآور شد: به همین دلیل برای اعتراض به دفتر اداری فدراسیون و پیش دریابگی (رییس دفتر داورزنی) رفتم و به او گفتم یعنی ما به عنوان بازیکنان تیم ملی آنقدر احترام نداریم که پنج دقیقه بیشتر سالن را در اختیارمان قرار دهید و این‌گونه برخورد نکنید. البته او هم حرف‌هایی زد و در نهایت من رفتم اما هیچ توهینی در این میان صورت نگرفت. به هیچ وجه موضوع خاصی نبود و من هم همه چیز را فراموش کردم. 

موسوی گفت: تعجب می‌کنم که خبر محرومیت من در سایت فدراسیون منعکس شد. من فقط با صدای بلند پرسیدم ما ملی پوشان آنقدر احترام نداریم که چند دقیقه بیشتر تمرین کنیم؟ در زمانی این سوال را پرسیدم که فدراسیون تقریبا تعطیل بود و کسی جز ما در آنجا نبود. بعدها شنیدم که رفتند و گفتند که محمد موسوی به مسوولان فدراسیون توهین کرده است که به هیچ وجه صحت ندارد اما واقعا ناراحت شدم که این برخوردها را دیدم. سالن فدراسیون والیبال واقعا متعلق به چه کسانی است؟ من بارها به صورت انفرادی در زمان‌های مختلف در این سالن تمرین کرده‌ام و هیچ گاه حاشیه‌ای پیش نیامد و حالا فکر نمی‌کنم این برخورد با من درست باشد. 

وی در پایان گفت: من همیشه پای کارهایی که می‌کنم می‌ایستم. قبول دارم که آن روز بعد از تمرین کمی ناراحت شدم و با صدای بلند حرف زدم اما به هیچ وجه به کسی توهین نکردم و تنها خواسته‌ام احترام به ملی‌پوشان بود.